Test Nathana na Przywódce Szpiegów(zdany)

Nathan · Gość

Nathan wszedł do świątyni powolnym i spokojnym krokiem. Świątynia była cała oświetlona zniczami i nie tylko. Basior denerwował się nawet gdyż miał za chwilę przyjść jego egzaminator aby przeprowadzić mu test na przywódce szpiegów. Wilk siadł na ziemie i co jakiś czas rozglądał się dookoła w poszukiwaniu jego egzaminatora.

Elvan · Gość

Po chwili z jednego korytarza przywlekł się tutaj pewny basior. Wilk podszedł do Nathan.
- Ty jesteś zapewne Nathan. Jestem twoim egzaminatorem. Możesz do mnie mówić Elvan. - powiedział spokojnym i cichym tonem. - Twój test nie będzie taki prosty. - rzekł z uśmiechem.
Po czym wstał, a jego ślepia były skierowane na samca.

Nathan · Gość

Nathan ucieszył się ponieważ długo oczekiwany egzaminator w końcu przyszedł.
- Witam serdecznego egzaminatora! Tak, ja jestem Nathan. Miło mi cię poznać! - powiedział lekko zdenerwowany.
Każde jego zła odpowiedź oddalała go od tytułu ''Przywódcy Szpiegów''. Zawsze nim chciał być. Dowodzić szpiegami to coś! Kiedy jakąś zwierzynę ujrzał zaczął ją od razu szpiegować. Już od najmłodszych lat szpiegował jego świętej pamięci rodziców kiedy wychodzili na zwiady czy innych członków byłego stada. Wydaje mu się, że jest to jego przeznaczenie gdyż uwielbia to robić oraz ma bardzo dobry węch i słuch.

Elvan · Gość

Elvan lekko uśmiechnął się do samca.
- Mi także miło. - oznajmił.
Basior wstał i zaczął powoli krążyć wokół Nathan'a.
- Kim chcesz zostać? - zapytał.
Wilk nadal nie przestawał krążyć wokół owego wilka. Wzrok cały czas skupiał na nim.

Nathan · Gość

Basior nagle odetchnął i wziął głęboki oddech.
- Chcę zostać Przywódcą Szpiegów. - oznajmił.
Wilk nie przestraszył się Elvan, który nie spuszczał z niego swego wzroku. Wręcz przeciwnie zrelaksowało go to. Natomiast Nathan nie patrzał się na samca z taką wielką uwagą.

Elvan · Gość

Samiec nagle stanął w miejscu. Przez chwilę przestał spoglądać na Nathana.
- A dlaczego akurat Przywódcą szpiegów? - zapytał.
Wilk nadal stał w miejscu. Po chwili usiadł na ziemię.

Nathan · Gość

Nastała nagle cisza, bowiem Nathan myślał nad odpowiedzią.
- Dlaczego? Ponieważ mam wyczulony węch oraz słuch. Umiem dobrze władać wilkami gdyż moi rodzice byli przywódcami mego byłego stada. Umiem dobrze rozporządzić misje oraz wyprawy. Jestem bardzo spokojny oraz cichy. Umiem szpiegować każdego! - oznajmił.
Po czym samiec nastawił uszy w obawie, iż egzaminator może powiedzieć w pewnej chwili, że test jest oblany.

Elvan · Gość

Basior ponownie się uśmiechnął.
- To na pewno ci się przyda. - rzekł.
Wilk zaczął spoglądać na jeden znicz w Świątyni.
- Jak by złapali by cię wrogowie i torturowali abyś zdradził tajemnice Watahy Ognia. Co byś zrobił? - powiedział.
Samiec przekierował teraz swój wzrok na Nathana.

Nathan · Gość

- Nigdy bym jej nie zdradził. Jeśli nawet miałbym umierać. Na pewno wymyślił bym jakiś doskonały plan jednakże szanowny egzaminatorze musisz podać mi w jakiej sytuacji jestem, gdyż nie można ot tak sobie wymyślić fantastycznego planu. Załóżmy jestem w sytuacji takiej. Złapały mnie trzy wilki z wrogiej watahy. Pobiły mnie tak, że zostałem nie przytomny. Po jakimś czasie przywiązały mnie do np. jakiegoś drzewa, mocnym włóknem. Nie mogę nawet się ruszy, nie mogę nawet nic powiedzieć, gdyż mam na pysku przywiązane jakieś tworzywo. Najpierw mnie torturują, następnie podpalili drzewo pochodnią i poszli mając nadzieje, iż zginę w płomieniu. Może zły przykład, ponieważ ogień nie robi jakiejś na mnie szczególnie złej krzywdy, gdyż do Watahy Ognia należę. Ale wyobraźmy sobie, że jestem np. w watasze wody. I teraz robię szybką akcję. Czekam aż płomienie ognia dotrą do mnie. Przybliżam się do ognia aby dane włókna zostały trochę spalone. Włókna mogę już swym ogonem poluzować. Następnie zaczynam się szarpać tak aby moja łapa mogła zostać wyciągnięta z sideł. Swą łapą ściągnął bym tworzywo z mego pyska. Kiedy zostało by już ściągnięte przegryzłbym włókna i szybko uciekł. - oznajmił.
Wydawała Nathan'owi się dobra aczkolwiek wybrał trochę zły przykład. Ale cóż... Basior wziął głęboki oddech i czekał.

Elvan · Gość

- Odpowiedź godna pytania - zaśmiał się. - W jaki sposób chcesz się przysłużyć naszej watasze? - zapytał.
Elvan siadł i zaczął spoglądać na pochodnie ze świątyni.

Nathan · Gość

-No oczywiście, że tak! Mogę być zawsze na jakieś posyłki wysyłany np. jako dyplomata, również mogę szpiegować inne wrogie watahy. Jeśli będzie jakaś większa akcja wiadomo, że wyśle także innych szpiegów. - rzekł.
Wilk natomiast swój wzrok skupiał na swym egzaminatorze.

Elvan · Gość

[i]- Yhm... Przygotowałem dla ciebie taki mniejszy teścik czy poradziłbyś sobie aby coś znaleźć. To tak w danej świątyni jest ukryty jeden talar. Jeśli go znajdziesz możesz zatrzymać go dla siebie. Wszystko jasne? Myślę, że tak. - rzekł.
Wilk nabrał głębokiego oddechu.

Nathan · Gość

- Jak najbardziej. - oznajmił.
Swój pysk skierował do góry. Następnie zaczął węszyć. Nagle opuścił swój łeb i tym razem skierował go na dół. Zaczął powoli poruszać się w kierunku jednego posągu. Po chwili był przy nim. Dokładnie go obwąchał. Kiwnął głową do siebie. Oznaczał to ''nie''. Potem zaczął przybliżać się do innego posągu. Tym razem była to bogini światła. Również dokładnie zaczął go obwąchiwać. Nagle siłą swoim tułowiem lekko popchnął posąg bogini. Przesunął ją. Pod owym posągiem błyszczało się coś. Ponownie przesunął go i okazało się, że egzaminator schował właśnie tutaj talar. Nathan podrzucił go i uśmiechnął się. Podszedł do Elvana i położył talar na ziemie.

Elvan · Gość

- No, no. Spisałeś się. - powiedział z uśmiechem. - Od kogo nauczyłeś się szpiegować? - zapytał.
Basior nadal tak samo siedział jak wcześniej. Elvan nastroszył swe uszy na sztorc i zaczął nasłuchiwać. Jednak po chwili wziął ponownie głęboki oddech.

Nathan · Gość

- Nie uczyłem się od nikogo. Moja rodzina zginęła jak byłem młody. Nauczyłem się gdyż zacząłem z biegiem czasu kraść. Może nie brzmi to najlepiej ale od czegoś trzeba zacząć. Byłem wtedy sam. Jednak już nie kradnę gdyż jestem w owej watasze i chcę w końcu czuć się bezpieczny. - oznajmił ze smutkiem Nathan.