KP ENNEY.

Enney · Gość

Imię: ENNEY
Wiek: Młode
Wataha: Wody
Historia Postaci: Wśród gęstego lasu i pełni księżyca, w jaskini urodziła się wilczyca o imieniu Enney. Gdy miała 2 lata pewnej nocy wadera wymknęła się z domu i odeszła od rodziców aby móc rozpocząć nowy dział w życiu. Przygnała na swoje ulubione pole, tam gdzie zawsze oragnizowała sobie zabawy. Jednak coś ją niepokoiło ponieważ czuła nieznany jej zapach. Przypomniała sobie słowa ojca, który zawsze powtarzał aby uważała na niebezpieczeństwo. Pomyślała o tym i trochę się przestraszyła mając to na myśli. Po drugiej stronie lasu spostrzegła ludzi siedzących przy ognisku, a tuż kołonich siedziały psy. Suczka podeszła bliżej nie dając znaku, że tu jest lecz nie wiedziała iż pies może ją wyczuć. Zaraz jeden z czworonogów zaczął powarkiwać w stronę wilka, po czym przemieniło się w szczekanie i wszyscy dowiedzieli się o pozycji wadery. Wzięła w łapy rozpęd i zaczęła uciekać. Myśliwi strzelali, aż w pewnej chwili samica została zraniona w tylną łapę, przez co nie mogła biec dalej. Nie dawała za wygraną i podniósłwszy się, pędziła co sił, nie przejmując się bólem. Następnie wpadła w ślepą drogę, która była zawalona wielkimi głazami. Wilczyca była zmęczona i zaczęła tracić czucie w nogach, ale wtedy obudził się w niej instynkt drapieżcy, przez co rzuciła się na jednego z psów, po czym wbiła mu ostre kły w szyję. Zostawiła go cierpiącego za sobą i podeszła warcząc na swoich wrogów. Zanim ludzie zdążyli dobiec do nich, Enney miała wystarczająco czasu, aby pomyśleć nad ucieczką. Postanowiła przejść przez zawaloną drogę i wdrapywała się w górę. Mimo skaleczenia nie poddawała się. Nagle usłyszała głosy jej ojca i matki. Zaczęła głośno wyć mając nadzieję, że przybędą na ratunek. Miała szczęście. Rodzice rozpoznali wołanie córki i pobiegli, nie zbaczając na nic. Od razu rzucili się na psy, a ludzie w tym momęcie złapali w sieć bezbronną samicę, ściśgając ją na dół. Następnie dali ją do drewniwnej skrzyni, którą wrzucili do tyłu na bagażnik auta i odjechali. Matka, widząc tchórzy uciekających ze swoją zdobyczą, nie poddała się i pobiegła za samochodem. Wskoczywszy na tył, gryzła skrzynię aby móc wypuścić swojego potomka. Pchnęła mocno na skrzynię ku ziemi, aż ta rostrzaskała się na kawałki. Enney była cała. Matka przytuliła ją czule, liżąc po zakrwawionej łapie. Dorosła wadera była zła na nią, lecz nie chciała jej tego już upominać. Samiec przyszedł cały pogryziony. Tak, on też był zły za to, że jego córka poszła sobie bez uprzedzenia, ale postanowił być cierpliwy jak jego partnerka. Oboje rozumieli jej zamiary, ponieważ sami tacy byli w jej wieku. Wadera wyjaśniła całą sytuację i rodzice pozwolili jej odejść. To była długa, pełna wrażeń noc. Po kilku dniach wilczyca wyzdrowiała i postanowiła znaleźć dobrą i miłą watahę. Wolała żyć w gronie, ponieważ zrozumiała, że zawsze możesz polegać na innych gdy ci coś grozi...
Charakter Postaci: Enney jest szalona. Czasem potrafi mocno zdenerwować. Także jest przyjacielska oraz pomocna. Potrafi nawet poświęcić życie dla innego wilka.
Ekwipunek: 10 talarków, słuchawki i MP4. d(-,-)b

Wady: Uwielbia się stroić. :*

Coś więcej...
^^

Crystal

Skoro jest szczenięciem, to nie ma dwóch lat. U wilków, dziewczyny to samice, a nie suczki. Skoro jest szalona, powinna być w Watasze Wiatru. To wszystko masz poprawić.

Enney · Gość

Imię: ENNEY

Wiek: Dorosła

Wataha: Wody

Historia Postaci: Wśród gęstego lasu i pełni księżyca, w jaskini urodziła się wilczyca o imieniu Enney. Gdy miała 2 lata pewnej nocy wadera wymknęła się z domu i odeszła od rodziców aby móc rozpocząć nowy dział w życiu. Przygnała na swoje ulubione pole, tam gdzie zawsze oragnizowała sobie zabawy. Jednak coś ją niepokoiło ponieważ czuła nieznany jej zapach. Przypomniała sobie słowa ojca, który zawsze powtarzał aby uważała na niebezpieczeństwo. Pomyślała o tym i trochę się przestraszyła mając to na myśli. Po drugiej stronie lasu spostrzegła ludzi siedzących przy ognisku, a tuż koło nich siedziały psy. Wadera podeszła bliżej nie dając znaku, że tu jest lecz nie wiedziała iż pies może ją wyczuć. Zaraz jeden z czworonogów zaczął powarkiwać w stronę wilka, po czym przemieniło się w szczekanie i wszyscy dowiedzieli się o pozycji wadery. Wzięła w łapy rozpęd i zaczęła uciekać. Myśliwi strzelali, aż w pewnej chwili samica została zraniona w tylną łapę, przez co nie mogła biec dalej. Nie dawała za wygraną i podniósłszy się, pędziła co sił, nie przejmując się bólem. Następnie wpadła w ślepą drogę, która była zawalona wielkimi głazami. Wilczyca była zmęczona i zaczęła tracić czucie w nogach, ale wtedy obudził się w niej instynkt drapieżcy, przez co rzuciła się na jednego z psów, po czym wbiła mu ostre kły w szyję. Zostawiła go cierpiącego za sobą i podeszła warcząc na swoich wrogów. Zanim ludzie zdążyli dobiec do nich, Enney miała wystarczająco czasu, aby pomyśleć nad ucieczką. Postanowiła przejść przez zawaloną drogę i wdrapywała się w górę. Mimo skaleczenia nie poddawała się. Nagle usłyszała głosy jej ojca i matki. Zaczęła głośno wyć mając nadzieję, że przybędą na ratunek. Miała szczęście. Rodzice rozpoznali wołanie córki i pobiegli, nie zbaczając na nic. Od razu rzucili się na psy, a ludzie w tym momencie złapali w sieć bezbronną samicę, ścigając ją na dół. Następnie dali ją do drewnianej skrzyni, którą wrzucili do tyłu na bagażnik auta i odjechali. Matka, widząc tchórzy uciekających ze swoją zdobyczą, nie poddała się i pobiegła za samochodem. Wskoczywszy na tył, gryzła skrzynię aby móc wypuścić swojego potomka. Pchnęła mocno na skrzynię ku ziemi, aż ta roztrzaskała się na kawałki. Enney była cała. Matka przytuliła ją czule, liżąc po zakrwawionej łapie. Dorosła wadera była zła na nią, lecz nie chciała jej tego już upominać. Samiec przyszedł cały pogryziony. Tak, on też był zły za to, że jego córka poszła sobie bez uprzedzenia, ale postanowił być cierpliwy jak jego partnerka. Oboje rozumieli jej zamiary, ponieważ sami tacy byli w jej wieku. Wadera wyjaśniła całą sytuację i rodzice pozwolili jej odejść. To była długa, pełna wrażeń noc. Po kilku dniach wilczyca wyzdrowiała i postanowiła znaleźć dobrą i miłą watahę. Wolała żyć w gronie, ponieważ zrozumiała, że zawsze możesz polegać na innych gdy ci coś grozi...

Charakter Postaci: Enney jest spokojna. Także jest przyjacielska oraz pomocna. Potrafi nawet poświęcić życie dla innego wilka.

Ekwipunek: 10 talarków, słuchawki i MP4. d(-,-)b

Wady: Uwielbia się stroić. :*

Coś więcej...
^^

Crystal

Dobra, akcept, chociaż tego wieku dalej nie zmieniłaś. Ale to zrobię już ja.